Odporność na zimne pękanie złączy spawanych ze stali P460NL1

Main Article Content

Tomasz Kozak

Abstract

Przedstawiono wyniki badań odporności na zimne pękanie złączy spawanych ze stali o podwyższonej wytrzymałości przeznaczonej do pracy pod ciśnieniem P460NL1. Spawanie prowadzono elektrodami otulonymi (MMA) i drutem proszkowym w osłonie gazu ochronnego (FCAW). Zmiennymi parametrami w próbie implant była zawartość wodoru dyfundującego i energia liniowa spawania. Wykazano częściową odporność na zimne pękanie złączy dla badanych zakresów parametrów spawania. Odporność na zimne pękanie zmniejsza się przy wzroście zawartości wodoru dyfundującego w złączu i zwiększeniu szybkości chłodzenia metalu w SWC mierzonej czasem chłodzenia w zakresie temperatury 800÷500oC. 

Resistance to cold cracking of welded joints of P460nl1 steel 

Abstract

The results of investigations of resistance to cold cracking of welded joints of high strength steel designed to work under pressure P460NL1 have been presented. Welding was carried out with coated electrodes (MMA) and flux cored wire in a shield gas (FCAW). Parameters changed in the implant test was diffusible hydrogen con- tent and weld heat input. It has been shown partial resistance to cold cracking of joints for the studied ranges of welding parameters. Cold cracking resistance decreases with increasing diffusible hydrogen content in the joint and increase the cooling rate in the HAZ metal measured by cooling time in the temperature range 800÷500oC. 



Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
[1]
T. Kozak, “Odporność na zimne pękanie złączy spawanych ze stali P460NL1”, Weld. Tech. Rev., vol. 84, no. 7, Jul. 2012.
Section
Original Articles

References

Butnicki S.: Spawalność i kruchość stali. WNT, Warszawa 1991.

Tasak E.: Spawalność stali. FOTOBIT, Kraków 2002.

Tasak E.: Metalurgia spawania. JAK, Kraków 2008.

Ranatowski E.: Elementy fizyki spajania metali. Wyd. Akademii Techniczno-Rolniczej. Bydgoszcz 1999.

Łomozik M., Dębski E.: Ustalenie przyczyn i rodzaju pęknięć w złączach spawanych kadłuba statku. Biuletyn Instytutu Spawalnictwa. Gliwice, 3/2000.

Kozak T.: Pękanie opóźnione w aspekcie mechaniki pękania.

Biuletyn Instytutu Spawalnictwa 6/2005.

Badania skłonności do tworzenia pęknięć zimnych w złączach spawanych łukowo. PN-90/M-69760.

Sitko J.: Wpływ wilgoci w otulinie i parametrów suszenia elektrod na zawartość wodoru dyfundującego w stopiwie elektrod

zasadowych. Przegląd Spawalnictwa 3/1987.

Opatrny-Myśliwiec D.: Pomiar zawartości wodoru dyfundującego w złączu spawanym łukowo-ręcznie, w zależności od gatunku elektrody i stanu powierzchni. Politechnika Gdańska.

Gdańsk. 1980, materiały niepublikowane.

Oznaczanie całkowitej ilości wodoru w stopiwie stalowych elektrod z otuliną kwaśną, rutylową lub zasadową. BN-64/4130.

Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część IX Materiały i spawanie. PRS. Gdańsk 2002.

Mazur M., Grela P.: Badania porównawcze wodoru dyfundującego ze stopiwa metodami glicerynową i rtęciową. Biuletyn Instytutu Spawalnictwa, 1/2002r.

Changying T. i in.: The investigation of Implant Cold Cracking Test. IIW-Doc. IX-1729-94.

Mikuła J.: Zastosowanie metod obliczeniowych w ocenie spawalności stali wskaźniki spawalności. Przegląd Spawalnictwa, 8/1993.

Spawanie. Wytyczne spawania metali. Część 2. Wytyczne spawania stali ferrytycznych. PN-EN 1011-2:2001.